śuṣman शुष्मन्
Definition: शुष्मन् m. 1 Fire; Śi.14.22; सार्धं तेनानुजेनाप्रतिहतगतिना मारुतेनेव शुष्मा Śiva B.2.68; ऋतुशुष्ममहोष्मभिः N.17.168. -2 The Chitraka tree. -n. 1 Strength, prowess. -2 Light, lustre.
|
|
Dictionary: Apte
Literary Sources:
Synonyms:
Wikipedia: |