śūra शूर
Definition: शूर a. [शूर्-अच्] Brave, heroic, valiant, mighty; शून्येषु शूरा न के K. P.7; स्वाध्यायशूरैर्मुखैः Pañcharātram 1.5. -रः 1 A hero, warrior, valiant man. -2 A lion. -3 A boar. -4 The sun. -5 The Śāla tree. -6 Name of a Yādava, the grandfather of Kṛiṣṇa; (hence the descendants of Śūra i. e. Yādavas also; cf. शूरः स्याद् यादवे भटे Medinī; ख्यातानि कर्माणि च यानि शौरेः शूरादय- स्तेष्वबला बभूवुः Bu. Ch.1.51). -7 The Arka plant. -8 The Chitraka tree. -9 A dog. -1 A cock. -Comp. -कीटः a contemptible warrior; लीयन्ते यत्र शत्रुप्रपतनविवशाः कोटिशः शूरकीटाः Mv.6.32. -मानम् arrogance, vaunting. -मानिन् m. a boaster, braggart. -वादः the Buddhist doctrine of non-existence. -वादिन् a. 1 a Buddhist. -2 an atheist. -सेनः m. pl. Name of the country about Mathurā or the inhabitants of that country; सा शूरसेनाधिपतिं सुषेणम् (उद्दीश्य) R.6.45.
|
|
Dictionary: Apte
Literary Sources:
Synonyms:
Wikipedia: |